- ... Avui us llegiré dos poemes de Manuel Rivas. Primerament us els llegiré en Gallec i després els llegiré en català, tot i que no crec que ningú tingui cap problema per entendre'ls.
* * *
TELEVISIÓN.
A esa hora chegaba a miña vella,
xusto cando Billy Guffy, o baixo de The Cult,
daba aqueles pasos de comanche.
Wild hearted son!
¡Ah, fillo do corazón salvaxe!
A miña nai,
boqueando despois de fregar as oficinas de Fénix Español,
puña as zapatillas,
sentaba no sofá,
suspiraba fondamente
e cambiaba á primeira cadea.
Anda, pasmón, sae algo á rúa e espabila.
E entón apareceu na pantalla o Empire State
e a miña vella exclamou con ternura:
¡Pobre da ue teña que fregar todo iso!
* * *
ESTRADA
o indicador dicía Con niebla, no se detenga,
mais a néboa chegou a ser tan mesta
que detivo coidadosamente o coche.
Botouse fóro, andou uns pasos,
pero un medo lendario fíxoo retroceder.
Non había ruído nin eco
como se todo o existente se esvaera.
Puxo a radio e só escoitou unhna música árabe,
que coño, tan ao Norte.
Foi enton cando se viron aquelas siluetas no parabrisas,
Eran vacas,
enormes cabezas con ollos de auganeve.
* * *
Manuel Rivas
O pobo da noite.
Edicións Xerais de Galicia,
Vigo, 1996.
